De druppel die de emmer deed overlopen was de getuigenis van Aryas uit Oostende via #BelRiadh op de VRT. Hij moest zijn studies marketing en communicatie stopzetten omdat zijn alleenverdienende moeder het niet meer kon bolwerken. Hij gaat nu werken en sparen voor zijn broer zodat hij wel zou kunnen studeren.
Terwijl de pers en de Wetstraat zich blindstaren op de peilingen en de kranten zich verlekkeren op het koningsdrama bij de CD&V staat de middenklasse nu aan te schuiven bij de voedselbanken. De inflatie loopt nu al meer dan een jaar op. Mensen worden geconfronteerd met torenhoge energiefacturen. Wonen wordt voor elke jongere stilletjesaan onbetaalbaar. Werkstudenten trekken het niet meer en haken af. Terwijl de politieke klasse intern oorlog voert en continu proefballonnetjes oplaat, voltrekt zich een economisch drama. Elke dag regent het berichten van prijsstijgingen. De ene dag breken we een record wat de benzineprijs betreft, de andere dag blijkt de broodprijs boven de 3 euro te zullen gaan.
De inflatie is volledig op hol geslagen, de rente gaat snel de hoogte ingaan en de werkloosheid zal dezelfde richting uitgaan. Voor de tweede maal in minder dan 15 jaar riskeert onze economie slagzij te maken. Alleen is het ditmaal erger daar we over geen enkele begrotingsmarge meer beschikken.
De laatste jaren kunnen we met zijn allen vaststellen hoe de verschillende overheden steeds meer naast elkaar werken en vooral opgesloten zitten binnen een eigen logica die niet verder reikt dan de eigen stolp. Men werkt elkaar tegen op alle vlakken. De burger aanschouwt dit schouwspel met lede ogen. Er is sinds lang geen sprake meer van efficiëntie, de goede huisvader of werken in het belang van de burger.
Wat helemaal tegen de borst stoot is het totale gebrek aan langetermijnperspectief dat het beleid biedt. Men denkt niet verder dan de volgende verkiezing. Allerhande wilde plannen worden doorgevoerd waarvan de impact pas voor de volgende legislatuur is. Deze beslissingen worden niet voorafgegaan door een goed onderbouwd plan, maar ze zijn het resultaat van nachtelijke onderhandelingen bij de regeringsvorming of compromissen in de wandelgangen of zelfs loutere aankondigingspolitiek.
Het is tijd voor een radicale ommezwaai.
De uitdagingen stapelen zich op. Al jaren weet men dat men werk moet maken van een consequent energiebeleid. Al jaren weet men dat de huidige belastingdruk en de daaraan gekoppelde grip van de overheid op het hebben en houden van de burgers en de ondernemers onhoudbaar is. Men start groots aangekondigde werkgroepen, commissies of een bijzonder ministersoverleg, maar het resultaat is het verder uitbouwen van koterijen en gammele constructies die dan bij een volgende coalitie worden afgevoerd of gewoon vergeten.
De opeenvolgende corruptieschandalen en dossiers van manifest mismanagement volgen elkaar op, maar buiten het typische politieke gespin eindigen deze dossiers op de composthoop om er een stille dood te sterven.
Daarom, beste politici deze oproep.
Stop met het volgen van de waan van de dag. Indien u denkt dat kiezers u dankbaar zullen zijn omdat u paradeert in een konijnenpak of als panda of te pas en te onpas in allerhande spelletjes en entertainmentprogramma’s opduikt ter ere van het eigen ego en een stapje naar voren in de pop-poll van de politici: u dwaalt. Deze zelfvernietigende spiraal van persoonlijke propaganda werkt misschien op korte termijn, maar op lange termijn werkt u actief mee aan het ondermijnen van het gehele politieke bestel en de democratie waarvoor u pretendeert te vechten. Het klinkt misschien revolutionair maar dat is het niet: doe nu gewoon datgene waarvoor de burgers u vertrouwen hebben gegeven.
Overstijg uw eigen ego en partijbelang en werk samen aan een echt lange termijnplan dat echt luistert naar de noden van elkeen en dit los van in welke regering men al of niet zit: werk samen, wij doen dat elke dag.
- Werk een echt energiebeleid uit dat ambitieus is en haalbaar is voor de burger en de ondernemingen. Steun hierbij op de innovatieve kracht van de vele onderzoeksinstellingen en bedrijven die dit land rijk is en ga voor eigen groene innovatie zonder dogmatische klemmen.
- Zet volop in op onderwijs en zorg dat onze jongeren kunnen studeren zonder continu ongerust te moeten zijn of ze het einde van de maand zullen halen. De kwaliteit van ons onderwijs gaat zienderogen achteruit. Dit vergt gerichte investeringen alsook een duidelijk beleid. Talent gaat verloren en zo lopen we achter in de kennismaatschappij. De verdere uitbouw van onze kennismaatschappij vraagt meer mensen met een hoger onderwijs diploma.
- Zorg voor een echt koopkrachtbeleid die die naam waardig is, en niemand achterlaat, maar tegelijk ook elkeen wijst op zijn of haar verantwoordelijkheid. Samen kunnen we dit. Geef de werkenden ademruimte en investeer in zij die moeten bijgeschoold worden om mee te kunnen in deze nieuwe kenniseconomie. Dit vergt een fiscale hervorming en daar zijn altijd winnaars of verliezers, maar als je volgens duidelijke criteria werkt en een rechtvaardige hervorming nastreeft die billijk is en een duidelijk doel heeft, namelijk ons land in tien jaar omvormen tot een gezond land waar elkeen alle kansen heeft om zijn of haar geluk na te streven en dit in alle vrijheid, zal dit breed gedragen worden. Beloon durf en werk en straf pech en mislukken niet af.
Als we met zijn allen hier de schouders onder zetten zal niet alleen de maatschappij, haar burgers en de samenleving in haar geheel, er wel bij varen. Ook de politiek zal uiteindelijk haar geloofwaardigheid terugwinnen. Politieke vernieuwing is al te lang een stopwoord geworden om echt beleid ten gronde uit te stellen. Ja, het land moet in de steigers maar het is meer dan tijd. De andere optie, namelijk elkaar tegenwerken en proefballonnetjes oplaten die veeleer vroeg dan laat wegvliegen met de wind zal niet alleen uzelf als politicus of politica meesleuren maar vooral onnoemelijk veel leed brengen voor elkeen.
Armel de Schreye, Indie Vandenbrouck, Carlo Van Grootel en Louis Roebben voor De Liberale Wereld
