Elke dag is gewoon weer een dag. Je hebt geen datum meer om naar uit te kijken. Toch moet je uit bed kruipen, want je weet wel, de plicht roept. Je gaat even naar de keuken om wat lusteloos rond te kijken. Je pakt wat te eten en rept je naar boven. Richting het scherm waar je nu al maanden naar zit te kijken. Je voelt de teleurstelling opborrelen wanneer je beseft dat je weeral niets zinnigs hebt gedaan. Eventjes neem je je gsm erbij, je hebt nood aan de afleiding. Wonderbaarlijk heb je tegen de namiddag toch wat van je To Do-lijstje kunnen schrappen. Een kleine overwinning, zou je denken.
Maar zo voelt het niet. Het is allemaal maar hetzelfde. Dag in, dag uit. Altijd zie je weer diezelfde mensen thuis. Elke keer opnieuw zie je de muren op je af komen. Je zit vast in je kot. Vast met je eigen gedachten die, net als het grimmige weer van de afgelopen weken, steeds donkerder en kouder worden. De ene dag kan je nog eens vriendelijk lachen naar de kassamedewerker van de Delhaize, de volgende dag wordt het minste je te veel. Dan moet je je eigen gevoelens als het ware uitschakelen en inslikken, om niet bij het minste in huilen uit te barsten.
En dat juist in een periode waar verschillende dingen van je worden verwacht en je van alle kanten druk voelt. Je doet er dan ook alles aan om deze gevoelens te onderdrukken. Ergens weet je dat dit niet de juiste manier is, maar de rusteloosheid, sociale isolatie en uitzichtloosheid dat de pandemie met zich meebrengt geeft je geen andere keuze. Donkere gedachten blijven zich aan je vastankeren, als een schimmel dat steeds zijn weg terug vindt. Natuurlijk waren deze donkere gedachten er al van voor de crisis, maar de situatie wordt nu steeds nijpender. Het is zo dat vooral jongeren in een cruciale fase van hun leven zitten en veel dingen zouden moeten beleven. Ze worden (net als ouderen) beschadigd in hun basisbehoeften, maar dan op een ietswat andere manier.Daarom pleit Psychologe Inez Germeys er zelfs voor om hen als een prioritaire groep te zien bij de nakende vaccinatiestrategie.
Een andere middel dat op dit ogenblik gebruikt wordt is die van de officiële instanties dat in tijden van nood kunnen reageren. De aanvragen voor zorginstellingen puilen uit, en dat was al lang voor de sanitaire crisis het geval! We hebben gezien dat oproepen bij de verschillende hulplijnen waren verdubbeld.Zo draait de Zelfmoordlijn op dubbele capaciteit.
De jongeren die wel een oplossing proberen te vinden kunnen dit doen aan de hand van verschillende instanties als Wat Wat, Awel en Rode Neuzen Dag. Er worden zelf campagnes op maat van de jeugd gepost op verscheidene sociale-mediakanalen als YouTube.Maar vaak is dit niet genoeg, want ondanks de vele mogelijkheden gaan jongeren vaak hun soelaas op andere manieren zoeken om met sombere gedachten om te gaan.
Onlangs werden dan ook velen onder ons opgeschrikt door de zelfdoding van een jonge, zelfstandige kapster. Alysson (24) zal voor velen bekend blijven als het kappersmeisje met het vurige haar, de amandelvormige ogen en de donkere nektattoo, maar ook als het meisje die geen redding meer zag uit haar donkere gedachten. Dit is extra schrijnend omdat zowel jongeren, ondernemers als zelfstandigen zich in haar situatie herkennen. Zo heeft een studente het onlangs op Facebook gewaagd om een getuigenis te delen over haar eigen mentale problemen. Vele van de reacties die ze ter verduren kreeg, waren voor een persoon met een slechte emotionele toestand zeker niet mals.Er waren meerdere mensen bij dat geen blijk van empathie konden opbrengen voor haar problemen en vonden dat de jongere generatie zich niet moet aanstellen.
Is het dan zo verkeerd om te vragen naar extra aandacht voor het mentale welzijn van duizenden individuen? Als we enkel nog hopen dat jongeren (eigenlijk elke bevolkingsgroep) op eigen krachten een uitweg vinden, zitten we er als maatschappij fundamenteel naast. Mentaal welzijn moet in de kijker geplaatst blijven worden, zodat het geen drempel is om hulp te zoeken. Weet dat iedereen wel eens door z’n eigen gedachten wordt geplaagd, en dat we er als maatschappij sterker zullen uitkomen mochten we deze individuen een luisterend oor bieden.
– Indie Vandenbrouck
Redactie De Liberale wereld
In dezelfde situatie zoals velen.
