Onze vrijheid wordt niet geprostitueerd
Extreemrechts beweert voor onze vrijheid te vechten. Dat is nu de realiteit, u hoorde het eerst hier.
Op straat komen ze. Meeliftend in de vermomming van marsen tegen de coronamaatregelen en dergelijke. Mee surfend op de golf van overheidswantrouwen en desinformatie verspreidend bij degenen die écht met vragen zitten. Naar verluid doen ze dit om te strijden voor onze rechten, tegen de overheid en … voor onze vrijheid.
Dat vrijheid nu ogenschijnlijk enkel verdedigd schijnt te worden door een ratjetoe van extreemrechts, antivaxxers, complotdenkers en andere extremisten is absurder dan een Monty Python sketch.
Laat u niet van de wijs brengen: dit is een zoveelste poging van hen om zich termen toe te eigenen die niet tot hun lexicon behoren, om zo verwarring te zaaien en hun tegenstanders te verzwakken. Het is algemeen geweten dat extremisten niet vaak de meest innovatieve mensen zijn en dat ze het liefst van al meerduidige woorden misbruiken om zich in te dekken. Net zoals deze groeperingen de stinkende assen op de vuilhoop van de 20ste eeuw nog steeds verafgoden, zo zijn hun denkkaders en retoriek niet meer dan een schabouwelijke Januskop met twee gezichten.
Vrijheid in hun ogen is de afwezigheid van ‘storende’ elementen in onze maatschappij, oftewel degenen die ‘ongewenst’ zijn, om het in hun leefwereld te kunnen plaatsen. In hun leefwereld wil vrijheid iets heel anders zeggen dan wat de meeste mensen erbij denken. Recente geschiedenis leert ons dat het begint met polarisering, pseudo goede voornemens en misplaatst macho-gedrag en eindigt in tranen en crisis.
Ogenschijnlijk zijn ze bijvoorbeeld ook voor een kleine overheid en tegen inmenging van diezelfde overheid. Smoke and mirrors, people. Het wordt nog gevaarlijker als ze proberen te spreken als liberalen. Waar liberalen dit doen op basis van het principe van maximale vrijheid, geruggensteund door eeuwen aan gerespecteerde filosofen, doen deze extremisten het louter uit opportunistische overwegingen, als aasgieren cirkelend boven hun prooi.
Ze hebben het liefst van al een kleine overheid tot ze de macht zelf grijpen. Daarna kan het niet groot en grotesk genoeg zijn, het liefst van al binnensijpelend in alle facetten van het dagelijkse leven. Groot genoeg om ‘ongewenste’ elementen ‘homeopathisch af te slanken’ uit de maatschappij, klein genoeg om niet erop gepakt te kunnen worden. Pleiten voor een ‘vrije’ samenleving onder hun regie is pleiten voor leven in een open gevangenis als maatschappij.
Elders zie je ook dat extreemrechtse en conservatieve partijen hun mond vol hebben van vrijheid, hoewel ze juist aansturen op meer controle en pestmaatregelen. In eigen Vlaamse velden claimt extreemrechts reeds ‘de vriend te zijn van de waarheid en vrijheid’, conservatief rechts goochelt met dure en hoog oplopende woorden, zodoende dat ze plots de enige pretenderen te zijn die de vrijheid in pacht hebben.
En de tegenreactie van de partijen die het meest koketteren met begrippen als vrijheid en liberalisme? Buiten een paar lauwe reacties hiertegen werd ze amper een strobreed in de weg gelegd. Afgaand hierop zouden we dus mogen concluderen dat wie de vrijheid wil verdedigen al bijna in (extreem) bruine watertjes moet zwemmen.
We moeten dus dringend wakker geschud worden. Laat het woord vrijheid niet gestolen worden door degenen die ze het liefst van al wil beperken. Laat onze waarden niet in de uitverkoop gezet worden door opportunistische parvenu’s die claimen te spreken in naam van het volk.
Nochtans is de onvrede en daarmee ook de aantrekkingskracht voor deze types begrijpelijk. Onze regeringsformatie jammert pijnlijk voort als een astmatische slak op valium en een totale systeemcrisis is maar een pinkje van ons verwijderd. Elke dag winnen de extremen dan ook aan autoriteit en aanzien. Het is een gevaar, niet enkel voor ons, maar ook voor onze kinderen en kleinkinderen.
Dit kan niet langer, dit pikken wij niet langer.
Waar zijn de echte liberalen?
Degenen die onze vrijheid niet enkel met woorden, maar ook met daden verdedigen.Degenen die geen genoegen nemen met makkelijke praatjes maar de straat op trekken om het liberale woord te verkondigen tussen de mensen, waar het thuishoort.
Degenen die niet hun liberale waarden opofferen om toch maar aan de vetpotten van de macht te kunnen zitten.
Waar zijn jullie in godsnaam? Willen de ECHTE liberalen eens opstaan?
‘T wordt stilletjes aan eens tijd he mense!
Kevin Patrik Straetemans
