Vandaag brengen we een ander soort opiniestuk dan dat u van ons gewend bent: recht uit het hart, herkenbaar, menselijk. Want naast werknemer, ondernemer, politicus, deel van een groter geheel, ouder/partner/broer of zus/vriend(in) van, pion op het schaakbord,… zijn we bovenal allemaal mensen van vlees en bloed. De mens is soms kwetsbaar, al wordt er reeds op jonge leeftijd met de paplepel ingegoten dat we vooral sterk moeten zijn en blij moeten zijn met wat we hebben, en dat we niet te veel mogen zagen en klagen.
Wij hebben het geluk om in België geboren te zijn, we leven niet in een sloppenwijk, hebben doorgaans een job, familie en vrienden. Toch liegen de cijfers er niet om en plegen er gemiddeld 3 mensen per dag zelfmoord. De druk in onze maatschappij is enorm, de drang om perfect te zijn hoog, soms letterlijk moordend.
De coronacrisis heeft hier geen goed aan gedaan. Vorige week slaakte Gentse DJ Jef Eagl een noodkreet op Instagram. Hij verloor de laatste maanden maar liefst 31 (!) vrienden en kennissen aan zelfmoord. Niet toevallig allemaal actief in de cultuur-en eventsector, één van de sectoren die momenteel roetzwarte sneeuw zien. .
De chatdiensten en telefoonlijnen van de Zelfmoordlijn vieren hoogtij. Al valt hier natuurlijk niet veel te vieren. 1 op 2 werkende Belgen kampt op dit moment met angst of depressieve gevoelens. De cijfers van jongeren met depressieve gevoelens gaan ook pijlsnel de hoogte in, bij hen zijn de cijfers sinds de pandemie begon verdrievoudigd. Dit kunnen we niet met lede ogen blijven aanzien.
Als we op zoek gaan naar de redenen voor deze plotse piek, botsen we al gauw op een berg. De zware economische gevolgen van de coronamaatregelen, de eenzaamheid waarmee mensen geconfronteerd worden, moeilijke thuissituaties, de onzekerheid die in deze tijden op elk vlak aanwezig is, en tal van andere sociale drama’s waar mensen mee geconfronteerd worden dragen bij tot de verontrustende cijfers die we vandaag te zien krijgen.
De focus ligt dezer dagen op gezond blijven, ontsnappen aan het virus, de druk op het ziekenhuispersoneel verlagen. Dit is uiteraard ook van groot belang, begrijp ons niet verkeerd, maar gezondheid draait niet enkel om het fysieke aspect. Ongelukkig door het leven gaan en constant mentaal en psychisch lijden, is onleefbaar. Stress en angst mogen geen dagelijkse kost worden, geen vast onderdeel van ons functioneren, want zo wordt het ooit eens te veel.
Dus lieve mensen: wees lief voor elkaar, praat met elkaar. Wees ook niet te fier of beschaamd om jouw zwaktes uit te spreken – en weet dat erover praten ervoor zorgt dat dit eigenlijk één van je sterktes wordt. Elk mens heeft zijn eigen rugzak en zijn eigen problemen, daar is helemaal niets mis mee. Aarzel ook niet om een psycholoog of andere instanties aan te spreken wanneer het te veel wordt. Alleen kan je geen bergen verzetten, maar samen maken we het verschil.
De auteurs van dit opiniestuk, twee jongen vrouwen – nochtans in de fleur van hun leven- weten immers maar al te goed om het is om je niet altijd goed in je vel te voelen. Mentale gezondheid ligt ons zeer nauw aan het hart. Wanneer het even niet meer gaat, neem contact op met iemand, bel, videochat, spreek coronaproof af met een vriend(in), maar blijf er niet alleen mee zitten. Praten helpt.
“You ask how I’m doing, I say I’m okay, truth is I’m lying.” ~ Samy Berrette
Wie met vragen zit over zelfdoding kan terecht op de Zelfmoordlijn op het nummer 1813 of via www.zelfmoord1813.be
Door Lisa Smets en Emilie Wuyckens
