Beste Joël De Ceulaer,
Wanneer u een statement wilt maken, kruipt u in de pen en schrijft u een brief. Deze keer is het eens omgekeerd, u krijgt een brief van een bezorgde burger.
U hebt er een gewoonte van gemaakt om mensen die genuanceerd of vanuit een multidisciplinaire achtergrond op deze crisis reageren, publiekelijk aan de schandpaal te nagelen. Dit is jammer, want meer dan ooit heeft men nood aan verbondenheid en geenszins aan verdere polarisatie.
Begrijp me niet verkeerd, ik besef maar al te goed dat men midden in een sanitaire crisis zit en dat er dus verregaande maatregelen getroffen moeten worden om te vermijden dat ons zorgsysteem ineen stort. Dit moet uiteraard de eerste politieke prioriteit zijn. In een geciviliseerde democratie en rechtstaat zoals ons land mogen we ons, anno 2020, niet permitteren om de ziekenhuiscapaciteit volledig te laten vollopen en het zo ver te laten komen dat men mensen de nodige zorg niet meer kan garanderen.
Ik begreep dus van het prille aanvang van de crisis de noodzaak van de maatregelen, en dus de vrijheidsbeperking, om er voor zorgen dat ons zorgcapaciteit niet overspoeld wordt en dat iedereen degelijke zorg kan en mag krijgen.
Maar, naast dat sanitair aspect, mag men ons OOK niet permitteren om blind te blijven voor alle andere sectoren, en de nefaste gevolgen van deze crisis voor al die sectoren. Het is geen of/of verhaal, maar een en/en verhaal. Men verwijt vaak aan politici dat ze geen lange termijn visie hebben. En daar gaat dat multidisciplinair aspect net om. Men moet ook een lange termijnvisie hebben voor de gehele samenleving en al haar facetten, om andere crisissen te vermijden en geen nieuwe problemen te creëren die ook een impact zullen hebben, niet enkel sanitair maar economisch, sociaal, psychologisch of pedagogisch. U zal binnen jaar of twee geen verantwoording moeten geven aan de burgers voor de genomen maatregelen, en al de mogelijke nefaste gevolgen ervan. Sommige gevolgen zullen immers maar zichtbaar zijn op middellange termijn zoals opgelopen schoolachterstand, psychische problemen en een toename van de structurele armoede.
Uw reactie op de recente uitspraken van de voorzitter van de MR, Georges-Louis Bouchez vallen zo bijvoorbeeld in het verkeerde keelgat van veel mensen. Eerst en vooral omdat u zijn woorden verdraaid, maar ook omdat u weinig ruimte geeft aan de multidisciplinaire benadering van deze crisis, die net essentieel is. Bouchez pleit in zijn interview niet voor een algehele versoepeling voor of tijdens kerst. Wel probeert hij de mensen perspectief te geven. En perspectief is iets cruciaals als men efficiënt deze crisis wilt aanpakken. Zonder perspectief krimpt het draagvlak voor de maatregelen en komt men dus in een situatie waar het virus nog minder onder controle zal zijn. Dit is pure pragmatisme qua efficiëntie van maatregelen en draagvlak.
Ja de zorg is een topprioriteit, maar de economische crisis met faillissementen en mensen die hun job verliezen, het intra-familiaal geweld, het psychisch welzijn van de mensen, de nood aan sociale contacten voor jong en oud, het voortbestaan van de culturele sector en zo veel andere facetten van de samenleving moeten ook, meer dan ooit, topprioriteiten zijn. Want deze crisis maakt het op al die vlakken veel erger dan tevoren.
Neem bijvoorbeeld de scholen, persoonlijk pleit ik er voor dat ze open moeten blijven, uiteraard aangepast aan de sanitaire realiteit en dus met de nodige maatregelen. Het openhouden van het leerplichtonderwijs moet verdedigd worden omdat onderwijs een zeer grote maatschappelijke prioriteit is, naast het garanderen van goede zorgen met een sterk gezondheidssysteem. Het sluiten van scholen heeft een negatieve impact op het psychosociaal welzijn van kinderen en jongeren. Zonder te spreken van het pedagogische impact ervan. Dit werd duidelijk vastgesteld tijdens lockdown in maart-april. Kinderen zijn onze toekomst, degenen die later ons zorg zullen verlenen, die onze economie zullen laten draaien en zo veel meer.
Men moet hen de beste toekomst garanderen, dat is onze verdomde plicht. Het is verder zeker mogelijk om het onderwijs veilig te organiseren, door de aanwezigheid van zeer strikte preventieve maatregelen in scholen, met verplicht dragen van mondmaskers, aandacht voor afstand en ventilatie enz. Verder is er ook gewoon nog geen zekerheid dat scholen de motor van de epidemie zijn. Om al deze redenen is het duidelijk misplaatst om uw eigen gelijk te willen opleggen en mensen publiekelijk aan de schandpaal te nagelen, omdat ze terecht ook aandacht hebben voor andere sectoren dan de zorgsector.
Ik zag onlangs dat u wel in discussie ging met de CEO van ChildFocus, dat is een goede zaak, want het geeft u de kans om ook eens een andere kant van deze crisis te zien. Niemand heeft de absolute kennis in pacht.
Mag ik u dan vragen om in de toekomst minder polariserend te reageren op meningen en visies die niet stroken met de uwe? Mag ik u vragen om tevens aandacht te hebben voor mensen die werken in een andere sector dan de zorgsector, en die soms het gevoel hebben dat ze alles moeten opgeven? Denkt u niet dat het menselijk is om vanuit al die andere sectoren er ook alles aan te doen om niet ten onder te gaan ? Mag ik u vragen om termen als “versoepelingsbrigade” weg te laten wanneer mensen serieuze problemen aankaarten ten gevolge van de maatregelen die genomen worden om de verspreiding van het virus tegen te gaan ?
U weet het maar al te goed, de democratie is niet perfect. Maar het is onze plicht om het respectvol en constructief te houden, zelfs tijdens een grote sanitaire crisis zoals we die vandaag kennen.
Met vriendelijke groeten,
Sébastien Dewailly
