Alle ogen in het Westen zijn momenteel gericht op de chaotische terugtrekking van de VS-militairen en haar bondgenoten uit Kaboel na de vreselijke taferelen die er plaatsvonden. Ondertussen heeft een deel van het voormalige Afghaanse regeringsleger samen met Ahmad Massoud en de voormalige Vice-President van Afghanistan, Amrullah Saleh zich gehergroepeerd in de bergrijke provincie Pansjhir die reeds in het verleden onveroverbaar bleek te zijn voor de taliban.
Ahmed Massoud is de zoon van de meest legendarische leider van het verzet tegen de Taliban, Ahmad Shah Massoud, die vanuit de Panjshir Vallei het verzet leidde tegen de Taliban sinds 1996 en die op 9 september 2011 werd vermoord in opdracht van Al-Qaeda.
Massoud en Amrullah Saleh hebben zich verenigd in wat ze zelf de Noordelijke Alliantie noemen.
We schreven reeds eerder dat (een deel van) het Afghaanse leger wel degelijk tegenstand bood tegen de talibanstrijders, maar verraden werd door de eigen regering (zie: https://deliberalewereld.be/niet-heel-afghanistan-is-bezet-door-de-taliban/ ).
Ondanks diverse aanvallen tegen deze Noordelijke Alliantie door taliban houden de troepen momenteel stand. Alle Afghanen die willen blijven strijden tegen de taliban verzamelen zich momenteel rond de Noordelijke Alliantie. Hun aantrekkingskracht neemt toe. De zogenaamde “gematigde talibanregering” treed immers steeds hardhandiger op tegen de eigen bevolking.
Zo gaven de taliban zogenaamd amnestie aan de legereenheden die zich overgaven. Nog geen week later breken zij hun woord. Commandanten die zich effectief overgaven aan de taliban worden heden publiek geëxecuteerd. De taliban blijken in bepaalde steden huis aan huis te gaan om mensen te arresteren. Enkele van hen werden geëxecuteerd en dood teruggevonden. Op sociale media zijn aldus beelden opgedoken van de executie van Haji Mullah, de voormalige politiecommissaris van Badghis samen met twee collega’s.
Gisteren nog namen de taliban in een dorp waar er verzet was tegen hun beleid de kinderen mee naar een onbekende locatie. De taliban zijn vastberaden om elkeen die tegen hen vocht of samenwerkte met de Verenigde Staten en andere Westerse bondgenoten uit de weg te ruimen. Ook kunstenaars en muzikanten zijn niet veilig voor de taliban. Zo werd de muzikant Fawad Andarabi uit zijn huis gesleurd in Kishnabad en op straat neergeschoten.
Uit het gedrag van de taliban blijkt duidelijk dat ze inzetten op een totale verdrukking van de Afghaanse bevolking en de onderwerping aan de barbarij. Er is geen plaats voor afwijkende meningen.
Hierdoor groeit de steun voor het verzet en dreigt gevaar voor de talibanregering zelf.
De taliban zijn zich maar al te bewust van de hoop die leeft bij de bevolking en het gevaar dat uitgaat vanwege het verzet in de Pansjhir. Ze weten dat dit de laatste mogelijkheid is voor de Afghaanse bevolking om aan de nakende barbarij te ontsnappen en ze zullen dan ook alles op alles zetten om dit verzet te breken.
Het gevecht op leven en dood voor alle Afghanen die strijden voor vrijheid en veiligheid in de Pansjhir is op dit moment losgebarsten. De taliban sturen momenteel een groot deel van hun troepen naar de regio en proberen ondertussen de Noordelijke Alliantie tegen te werken door het internet en de telefoonlijnen aldaar af te sluiten.
Duizenden Afghaanse vrouwen met hun kinderen zijn gevlucht naar dit laatste toevluchtsoord. De hele hoop van de natie is op hen gevestigd.
De woede om de verdrukking van miljoenen mensen is moeilijk te verdragen, wanneer je de woorden van President Biden hoort: In tegenstelling tot wat de Amerikaanse president eerder aangaf vechten de Afghanen wel dégelijk terug. Ondanks het eerdere expliciete bevel van de Afghaanse regering (met medeweten van de Verenigde Staten) om de wapens neer te leggen vochten en vechten ze voort.
De berichten over executies en arrestaties, zelfs het kinderen door de taliban, stromen binnen. De beelden staan gebrand op mijn oogvlies, en ik ben waarschijnlijk niet de enige. Het fabeltje van de taliban 2.0 waarmee men kan onderhandelen is niets meer dan een doorzichtig mistgordijn om de terugtocht van de Verenigde Staten en hun bondgenoten enigszins in te dekken. De realiteit is echter een met bloed doordrenkte natie die geleid wordt door een verzameling moslimextremisten bestaande uit leden van de taliban en Al-Qaeda.
De enige hoop om dit te doorbreken ligt momenteel in een bergachtige provincie die omsingeld is door troepen van de taliban die geen enkele genade zullen kennen mochten ze deze provincie binnendringen. Al hun barbarij en bloedzucht zal worden losgelaten op de inwoners van de provincie en de helden die zich sinds de eerste inval van de taliban in 1996 continu zijn blijven verzetten. En wij hebben hen ronduit laten vallen om de VS ter wille te zijn.
Hun lot is verbonden met ons lot. Als deze provincie valt zitten de taliban en Al-Qaeda stevig in het zadel in Afghanistan vanwaar zij eenmaal het Kalifaat is uitgeroepen zullen werken aan de verdere destabilisering van de Westerse landen en vooral de vrijheden die zij vertegenwoordigen.
Nu het masker van de zogenaamde “gematigde” taliban is gevallen, is het verder voeren van onderhandelingen met hen geen optie voor elkéén die voorstander is van onze Europese waarden van vrijheid, vrije meningsuiting en verlichting.
Daarnaast zal hun bloedaardig en wreed bewind , wanneer het niet langer gehinderd wordt door interne oppositie, geopolitieke gevolgen hebben waarvan de impact ook hier rechtstreeks voelbaar zal zijn. Ons lot is onlosmakelijk verbonden met het lot van de Afghaanse bevolking. Willen we dus de Afghaanse bevolking en onszelf eer aandoen, dan dient op korte termijn ,op alle mogelijke manieren, het verzet tegen de taliban materieel te worden bijgestaan, en waar nodig steun geven met luchtbombardementen. Zij vechten immers niet enkel voor hun vrijheid maar voor de vrijheid van ieder mens. Er moet dus nu ingegrepen worden. En voor wie niet overtuigd is dat dit moet voor het lot van de Afghaanse bevolking, doe het dan desnoods uit eigenbelang. Maar laat dit laatste verzet tegen de taliban niet doodbloeden.
Een persoonlijke bijdrage van Carlo Van Grootel voor De Liberale Wereld
