Zoals gewoonlijk stond ik op, zette thee en sloeg de krant open. Daarin las ik het tragische nieuws dat David (41) op brutale wijze om het leven werd gebracht door een groep jongeren. De verontwaardiging was, zoals bij iedereen, enorm. Hoe kon iemand omwille van zijn geaardheid vermoord worden?
Het collectieve verdriet was groot. Vanuit iedere uithoek van het land, en vooral vanuit de LGBTQ+ gemeenschap kwamen er reacties van onbegrip, woede en verdriet. Iedere politieke partij verwierp dit voorval en verkondigde boodschappen van medeleven met de holebigemeenschap.
Naarmate de dag vorderde werd er meer en meer bekend over de daders en de precieze omstandigheden. Drie jongens van 16 en 17 jaar lokte een man naar een park in Beveren, met de bedoeling hem te overvallen en hem schrik aan te jagen. David moest dit met zijn leven bekopen. Deze drie jongens waren thans geen onbekenden voor het parket. Al eerder moesten zij zich verantwoorden voor gevallen van gaybashing. Al heel erg snel kwam de collectieve herinnering van de moord op Julie Van Espen in 2019 naar boven. Zij werd ook op brutale wijze verkracht en vermoord door een thans bekende bij het parket.
De drie jongens lokten al eerder mannen via datingsites om hen vervolgens te overvallen. Het onderzoek dat nog volop loopt moet uitwijzen hoeveel slachtoffers de bende effectief maakte. Vele slachtoffers worden vermoed geen aangifte te hebben gedaan uit schaamte.
In het geval van Julie had de dader ook al een rijkelijk gevuld strafblad. Hij werd reeds 2 maal (!) veroordeeld voor verkrachting. Tegen zijn laatste veroordeling ging hij in beroep. De rechter weigerde de door het parket gevorderde onmiddellijke aanhouding waardoor de dader op vrije voeten bleef, en nieuwe feiten kon plegen die uiteindelijk tot de dood van Julie hebben geleid.
Het schoentje wringt al lang niet meer, het is gebarsten. Telkens opnieuw worden dit soort gruwelen verdrongen tot een collectieve herinnering die weer naar boven komt bij een nieuw triest geval. Helaas stel ik vast dat over deze gruwelijke gebeurtenissen enkele weken nadien geen woord meer wordt gerept, dat de verantwoordelijke politici enkel mooie beloftes maken wanneer het te laat is. They forget, they forgive! Als progressieve en vrije samenleving mogen we dit niet meer tolereren.
Justitie moet haar prioriteiten grondig herzien. Daders van slachtofferloze misdrijven mogen niet even hard worden aangepakt als daders van misdrijven die een grote inpakt hebben op hun slachtoffers. Iemand die wat wiet verkoopt, of een cafébaas die een pintje tapt tijdens de quarantaine zijn lang niet zo gevaarlijk als mensen die mensen aanvallen omwille van hun geaardheid, kleur of welk kenmerk dan ook.
Wij kunnen beter, wij verdienen beter. Beste politici, neem jullie verantwoordelijkheid!
Robbe Vos voor De Liberale Wereld
