Kort na de uitschakeling van de Belgen van het EK 2020, kwam N-VA voorzitter Bart De Wever uit de stilte door te pleiten voor een “ordentelijk scheidingsakkoord” met het oog op 2024, hij riep ook de Franstalige socialisten op om met hen over dit “grote akkoord” te onderhandelen. De timing is niet verrassend, maar onderstreept des te meer de afstandelijkheid en het cynisme van de Vlaams-nationalisten ten opzichte van de Belgen, wat ons Koninkrijk België betreft.
Belgische euforie en sportfederatie als nooit tevoren
Ondanks de teleurstelling van de uitschakeling in de kwartfinales, kunnen we opnieuw zeggen dat onze Rode Duivels een heel land in vervoering zullen hebben gebracht. Het is de kracht en de schoonheid van sport dat zij mensen, en in België de verschillende gemeenschappen, kunnen verenigen via sterke emoties die door een heel volk worden gedeeld en beleefd. Zoals we weten, brengen voetbal en sport in het algemeen sterke emoties bij mensen naar boven. Voor de Rode Duivels bijvoorbeeld kan dit worden verklaard door het feit dat onze nationale ploeg de verschillende gemeenschappen van ons land vertegenwoordigt (of je nu Vlaming, Brusselaar, Waal, Franstalig of van buitenlandse afkomst bent). Iedereen kan zich immers herkennen in het team van de Rode Duivels, dat (net als in andere sporten) een coherent en solide geheel vormt van de Belgische diversiteit. Meer dan ooit konden we na de reis van de Rode Duivels een onoverwinnelijke eenheid voelen, die meer dan één (in de politiek) zou moeten inspireren!
Deze inleiding is belangrijk, niet om emotionele redenen, maar omwille van het model dat onze nationale ploegen in alle disciplines zijn. Hoewel we gehecht kunnen blijven aan regionale en communautaire identiteiten, moeten we in staat zijn een samenhangend en doeltreffend geheel te vormen, waarbij iedereen wint. België is de som van deze linguïstische en culturele diversiteit, net zoals Europa dat is op een supranationaal niveau.
Helaas, voor sommigen, neemt een gevoel van haat bijna de overhand. Alles wat Belgisch is, is per definitie slecht, zelfs in het kader van de sport waar alle Belgische diversiteit wordt samengebracht om prestaties te leveren die anders onwaarschijnlijk zouden zijn als we 3 of 4 verschillende ploegen hadden. Want laten we eerlijk zijn, binnen de gelederen van de N-VA hoopten ze op een zo snel mogelijke uitschakeling van de Belgen. Het zou niet kunnen zijn dat België, het volkslied of de driekleurige vlag te veel naar voren zouden worden geschoven.
Het oorverdovende stilzwijgen van de vertegenwoordigers van de N-VA, en in het bijzonder van de Vlaamse minister van Sport, is daar een goed voorbeeld van. Geen enkel bericht van felicitaties of steun voor de 3e plaats van de Belgische Cats op het EK 2021. Ook geen boodschap voor de Rode Duivels bij het EK 2020. En toch heeft een groot aantal Vlaamse atleten bij deze wedstrijden op zeer hoog niveau gepresteerd. Het feliciteren van deze teams is het feliciteren van alle atleten, en dus ook van de Vlamingen, die meegeholpen hebben aan het succes van de teams. Het is zeker niet onmogelijk Vlaams en Belgisch te zijn!
Deze houding is totaal onbegrijpelijk en politieke vertegenwoordigers onwaardig.
Maar België is veel meer dan sport!
Zoals we weten, is ons land op alle niveaus rijk aan talent dat ons land, en dus ook de verschillende gemeenschappen die er deel van uitmaken, doet schitteren. Denk bijvoorbeeld aan het grote aantal erkende artiesten, alleen al op het gebied van muziek, over de hele wereld. Denk ook aan al onze internationaal vermaarde festivals. Of ons cultureel erfgoed, waaronder bier en ’s werelds grootste brouwerijgroep in termen van gebrouwen biervolume. Dit zijn natuurlijk maar enkele voorbeelden, maar ze verenigen alle Belgen, ongeacht hun gemeenschap.
En het is niet alleen in sport of cultuur dat ons laagland? tot de besten behoort. Onlangs lazen we dat België een van de “innovatiekampioenen” is onder de EU-landen, volgens de laatste editie van het “Europees innovatiescorebord”. Met een score die “ver boven het EU-gemiddelde ligt”, staat het land volgens de Europese Commissie in deze prestatiegroep naast Zweden, Finland en Denemarken.
Tot slot staat België ook bovenaan wat vaccinatie betreft, na een – toegegeven – gecompliceerdere start van de campagne.
Zoveel voorbeelden die aantonen dat we er samen in kunnen slagen grootse dingen te doen, met behoud van onze eigenheid.
Het cynisme van de Vlaamse nationalisten
Ondanks een land – in Vlaanderen, Brussel en Wallonië – in de kleuren van België tijdens dit EK 2020, ondanks al deze voorbeelden van Belgische successen, zijn het de Vlaamse nationalisten die de toekomst van ons land willen dicteren. Enkele dagen na de uitschakeling van de Rode Duivels kondigde Bart De Wever immers met veel tamtam aan dat hij met de Parti Socialiste wilde onderhandelen over “een ordentelijke scheiding”. Cynischer dan dat kan niet.
De uitspraken van De Wever zijn trouwens nogal ongeloofwaardig. Waarom zou iemand geloven dat zij in 2024 een staatshervorming zouden kunnen doorvoeren, terwijl de nationalistische partij al tien jaar aan de macht is en tot dusver nog geen staatshervorming heeft doorgevoerd. Bovendien schijnen zij er alleen met de Parti Socialiste over te willen praten. Afgezien van de democratische dimensie (waarom zouden twee partijen, die samen slechts 45 zetels hebben terwijl er 100 nodig zijn, de mening en het leven van al onze burgers overnemen?), roept de door Bart De Wever beoogde deal vragen op. In ruil voor hoeveel geld moet België worden ontmanteld in de stijl van de N-VA? En zou de Vlaamse kiezer, die overwegend centrumrechts is, tevreden zijn met een links beleid, zoals voorgesteld in de eerste poging tot een PS-N-VA tandem in 2020?
Ik zou nog even willen terugkomen op die Belgische golf die we tijdens het EK hebben meegemaakt, niet om nog eens de nadruk te leggen op de gehechtheid van velen aan ons land of op de samenbindende werking van sport, maar omdat die gehechtheid ook tot uiting komt in een bepaalde visie op onze institutionele structuur. Zoals we konden lezen in de Vlaamse enquête ‘De Stemming 2021’, wordt het thema van de staatshervorming momenteel door de respondenten als het derde belangrijkste probleem beschouwd. Niet minder dan 63% van degenen die het thema “staatshervorming” als prioriteit vermelden, vindt dat er meer België moet komen; 33% van hen wil zelfs dat België het enige bestuursniveau wordt! En slechts 12% wil het Vlaamse niveau als enige beslissingsniveau behouden.
Wat de Vlaamse nationalisten ook zeggen, de Belgen voelen zich heel erg Belg en een meerderheid van de bevolking wil niet dat het land wordt opgesplitst. En dat is begrijpelijk, ons land loopt op veel gebieden voorop, juist omdat wij erin slagen alle krachten die binnen het Koninkrijk aanwezig zijn te bundelen. Maar laten we ons niet voor de gek houden, de N-VA is zich hier terdege van bewust. Daarom houden zij hun einddoel (het einde van België) vaag, omdat zij weten dat het bepleiten van de opsplitsing van het land allesbehalve populair is.
Meer dan ooit moeten wij in dit debat over de toekomst van ons land luisteren naar de burgers om de politieke keuzes te sturen. De tijd dat over staatshervormingen werd onderhandeld door een handvol politieke partijen, uit het zicht van iedereen, is voorbij! Om het vertrouwen van onze burgers terug te winnen, moeten we meer dan ooit naar hen luisteren!
Sébastien Dewailly voor De Liberale Wereld
